Tobias Walraven is een ondernemende duizendpoot. Met een symfonie aan verschillende ideeën, van wildwaterbaanattracties tot aan de bouw van boutiquehotels, geeft hij kleur aan ondernemend Nederland. Daar valt een rode draad aan te onttrekken: zijn liefde voor klantenservice.
Een echte Zeeuw staat bekend om zijn nuchterheid, maar Tobias Walraven zweeft al van kinds af aan met zijn hoofd in de wolken. Het ambtenarenbestaan was niet aan hem besteed, hij wilde ondernemer worden. Waarin, vroegen ze hem. Dat deed er niet toe. Die belofte bleek hij met zijn weelde aan diverse ondernemingen waar te maken.
Hoe bent u in de klantenservice-industrie beland?
“Dat begon misschien als een rebelse actie, een dwarsigheid. Mijn ouders werkten beiden voor een postbedrijf.” Lachend: “Ik wilde allesbehalve dat. Ik heb nog verplicht gesolliciteerd bij de PTT, maar gelukkig werd ik niet aangenomen. Dat zette iets bij mij in werking: ik wist dat ik mijn eigen pad moest bewandelen. Uiteindelijk mondde deze gedachtegang uit in het bedrijf SNT. Dat richtte zich klantenservice. ”
Dat was uw eerste geesteskindje, nietwaar?
“Dat klopt,” zegt Tobias Walraven. “Ik heb een korte periode bij een telefooncentrale gewerkt. Daar leerde ik al snel hoe het vak in elkaar stak. De basis dan. Ik werd al doende steeds handiger, en begon me zo steeds meer te manoeuvreren binnen de industrie. Het zaadje was daarmee gepland, en ik wist dat ik uiteindelijk een bedrijf in de telecommunicatie wilde oprichten. Zo geschiedde. De eerste vijf jaar gebeurde er overigens niet veel. Het was een beetje sappelen, maar dat veranderde met een aantal maatschappelijke veranderingen, denk bijvoorbeeld aan de komst van de mobiele telefoon, de liberalisering van telecom en de euro. Vanaf dat moment ging het ineens heel snel.”
Te snel?
Walraven lacht even: “Achteraf misschien wel. Toen SNT naar de beurs ging, ontvingen wij een IPO-award. Het heeft natuurlijk ook veel gevergd, vooral van mijn privéleven. Ik ben blij dat ik na SNT iets heel anders ben gaan doen. Het leidde tot een wild avontuur waar ik geen moment spijt van heb gehad, namelijk het opzetten van een wildwaterpark in Nederland. Dat had ik voor geen goud willen missen.”
Wat waren de lessen die u meenam toen u opnieuw in de telecommunicatie belandde?
“Ik denk dat menselijkheid te allen tijde belangrijk is, ook als je je beweegt binnen een digitale wereld,” stelt Tobias Walraven. Toen SNT in 1985 werd opgericht was daar nog geen aandacht voor, nu veel meer. Dat is belangrijk. Zo lieten we tijdens de pandemie studenten naar studenten bellen, om de afstand te verkleinen. Dat werkte enorm goed. Dat is een insteek waar je twintig jaar geleden echt niet mee bezig was. Klantenservice moet persoonlijk zijn, dat proberen we bij RIFF elke dag opnieuw te verwezenlijken. En gelukkig werkt het uitstekend.”
